***

Piękna jesteś ojczyzno moja, Europo
Nie przyznaję się do żadnego z haseł, które dzielą ciebie na nienawidzące narody
Na pagórkach Neckaru i w dolinie Umbrii czuję się tak samo twojej sławy potomnym
I mam odwagę wierzyć w powołanie twoje.

Krwawa jesteś ojczyzno moja, Europo
Krzyk mordowanych i uciśnionych przelatuje z krańca twego w kraniec
I nie jest to pora, aby robić wyznania podobne.
Ale ktoś musi powiedzieć to, co trzeba aby było powiedziane.

Widzę już twoje ludy stające u znicza
I rzucające broń z przekleństwem dla imienia krzywdzicieli.
Oczy przecierają w zdumieniu, że tak długo żyły życiem niewolników.
Słyszę hymn nowej epoki śpiewany przez miliony ust
I rozbrzmiewają dzwony w Notre Dame, Chartres i Krakowie,
Gdyż wiele lat było klęski, ale wiele będzie pokoju.

Nie wiem czy wtedy będę żył i nie jest ważne to życie.
Jeżeli dadzą mi karabin i każą abym walczył
Spełnię wszystko, co należy do mężczyzny,
Nikt jednak nie zdoła sięgnąć w głąb serca, gdzie ukrywać będę przeczenie.

A teraz widzę was, z nieczystemi od nienawiści oczami,
Język wasz — język żmii, dokoła waszych sztandarów unosi się kłamstwo 
                                                                  jak mgła nocna dokoła księżyca.
Szeregi wasze nieprzeliczone i wspólnie dźwigacie znamię Bestii
Choć każdy z was pragnie szczęścia, tak, jak i ja pragnę.

I widzę was, artyści, którzyście zapomnieli
Że prawda człowieka jest prosta i trzeba wyrażać ją prosto.
Zamiast dzielić się z braćmi siłą, dzieliliście się słabością,
Dlatego imię wasze wymazane będzie z pamięci pokoleń.

Odwagi potrzeba, męstwa potrzeba, aby oglądać to co jest
I nie wybuchać skargą i nie ubolewać,
Ale dzień po dniu nazywać pięknem to co jest,
Bo nie po to, aby los był łatwy władamy na ziemi.

Odwagi potrzeba, męstwa potrzeba, aby co dzień odgarniać ten gruz,
Burzących siebie własną nikczemnością wiar i kościołów
I nigdy nie ustawać w pochodzie nadziei,
Bo tylko czyn jest godny i pieśni i chwały.

podał do druku Paweł Bem